نام پروژه: خانه‌ی ویوا لاوِگا
معماران: دفتر معماری سِرانو و باکِرو
موقعیت: آلبولوته، اسپانیا
سال: ۲۰۲۱
عکاس: فرناندو آلدا
خاطرات کودکی هوراسیو و ونسا در دشت‌های حاصلخیز گرانادا رقم خورده است. صدای زمزمه‌ی کانال‌های آب، خنکی زیر سایه صنوبرها، ماهیت و نور موجود در چشماندازهای دوردست سیرا نوادا. کارفرمایان در سال ۲۰۱۷، پس از خرید یک قطعه زمین در نزدیکی آلبولوته، در کوهپایه‌ی تاخو کولورائو و روبروی یک باغ زیتون، به ما سفارش ساخت خانه‌ای را دادند با این امید که تلاش کنیم آن تصویر ایجاد کرده و دشت‌های کشاورزانه‌‌ای در خاطرات آنها می‌باشد را با نیازهایشان پیوند زنیم. زمین دارای نسبت‌های باریکی بود، علاوه بر این طبق مقررات شهری وجود گودالی در یکی از اضلاع طولانی لازم بود. این مسیر برای انجام استفاده‌ی روزانه و در مجاورت یکی از اضلاع کوتاه قرار گرفت.
تعادلی بین آرزوها و خاطراتِ کارفرمایان با نیازهای آنها از طریق عناصر موجود در محل و زیرساخت‌های کشاورزی مجاور ایجاد شد. یک صنوبر در فضایی به عنوان فضای خوش‌آمدگویی کاشته شد و یک گودال مرتفع خانه را از ورودی تا استخر همراهی میکند. یک باغ بزرگ آفتابگیر به همراه یک پرگولا برای استراحت ایجاد شده است. از جمله این عناصر و در ارتباط با آنها، خانه‌ای ساده اما با ساخت دقیق ایجاد شده که بتن و آجر سرامیکی را به عنوان مصالح اصلی خود نمایان میکند.
این پروژه سعی کرد با اتخاذ یک پیکربندی کشیده، که یادآور اتاق‌های خشک‌کن محصول تنباکو است، به هندسه‌ی زمین پاسخ دهد. این وضعیت به دلیل مجاورت دو نمای کشیده باعث ایجاد ارتباط و تبادل جالبی شد. ما مجموعه‌ای از بخش‌ها را پیشنهاد کردیم که بسته به موقعیت آنها به شرایط مرزی مختلف زمین پاسخ می‌دهند. بنابراین، دیوارهای بسته با ارتفاعات مختلف پدید آمدند و با شیب‌های مختلف پوشانده شدند، نورگیرها، شبکه‌بندی‌ها و پنجره‌ها با توجه به وجود یا عدم وجود چشماندازهای دور، لزوم دریافت نور مستقیم یا نور فیلتر شده، وجود ساختمان‌های مجاور، ارتباط با گودال یا باغ و نیاز به حریم خصوصی شکل گرفتند.
قصد ما این بود که در نقاط خاصی از خانه مناظری وجود داشته باشد که به طور کامل قابل دید باشد و اجازه دهد نور، هوا، صدای آب و نگاه از سمت خلیج به داخل فضاها ورود کند. ونسا، هوراسیو، مارکو و مائورو می‌توانند حجم خانه را به صورت طولی طی کرده، و از بخش‌هایی که یکی پس از دیگری می‌آیند، بگذرند و روابط فضایی متغیری را با توجه به ساعات روز و فصول تجربه کنند.
این خانه به عنوان مانیفست عمل کرده و عنصری برای انتقال عشقی است که کارفرمایان به این قلمرو کشاورزی و به دو فرزند خود ابراز می‌کنند و به آنها امکان می‌دهد از فضایی شبیه به دوران کودکی خود لذت ببرند.
منبع: آرک دیلی
گالری تصاویر:
